Bezpieczna Bankowość
Bezpieczeństwo korzystania z serwisu bankowości elektronicznej zależy od zabezpieczeń po stronie banku i zabezpieczeń po stronie Klienta. Zabezpieczenia po stronie banku spełniają wysokie standardy i są cyklicznie testowane oraz audytowane. Przestępcy doskonale wiedzą, że to właśnie zabezpieczenia po stronie Klienta stanowią najsłabsze ogniwo, i dlatego ich działania są ukierunkowane na ten najsłabszy punkt. Bezpieczeństwo korzystania z serwisu bankowości internetowej zależy w dużej mierze od poziomu świadomości jego użytkowników, w tym także świadomości na temat ochrony własnego komputera. Niezabezpieczony komputer jest narażony na ataki różnego rodzaju złośliwego oprogramowania, a nawet na całkowite przejęcie nad nim kontroli przez napastnika. W takiej sytuacji nietrudno sobie wyobrazić, jak dużą swobodę posiada złodziej mogący kontrolować i modyfikować zarówno numery rachunków bankowych, na które wykonujemy przelewy, jak i przelewane kwoty.
Pamiętaj aby podczas korzystania z bankowości internetowej twój komputer posiadał:
- legalny system operacyjny, stale (najlepiej automatycznie) aktualizowany udostępnianymi przez producenta poprawkami,
- tylko legalne oprogramowanie pochodzi z zaufanych źródeł i upoważnia nas do korzystania z aktualizacji i poprawek bezpieczeństwa (tzw. łatek),
- wszystkie zalecane przez dostawców zainstalowanego na sprzęcie oprogramowania poprawki, aktualizacje czy „łatki”, ponieważ wiele z nich koryguje identyfikowane na bieżąco krytyczne podatności systemu, przez które hakerzy mogą przeprowadzić atak,
- zainstalowana najnowsza wersja przeglądarki internetowej,
- dobre oprogramowanie antywirusowe, a najlepiej pakiet zintegrowanych narzędzi do ochrony urządzenia, zawierający obok skanera antywirusowego dodatkowo osobistą zaporę sieciową (ang. personal firewall), system przeciwdziałania włamaniom (ang. host intrusion prevention system) oprogramowanie do badania reputacji treści WWW itp., a także na bieżąco aktualizowane bazy oprogramowania antywirusowego i bazy sygnatur oprogramowania antyszpiegowskiego,
Ważne jest, aby łączyć się z Bankiem wyłącznie z zaufanych komputerów. W praktyce sprowadza się to do korzystania z tych komputerów, do których użytkownik ma wyłączny dostęp lub które wykorzystywane są jedynie przez niewielkie grono zaufanych osób (na przykład rodzina). Nie należy do połączeń z Bankiem używać komputerów dostępnych publicznie, na przykład w kawiarenkach internetowych. Nigdy nie wiadomo bowiem, czy taki komputer nie został wcześniej zainfekowany oprogramowaniem złośliwym wyspecjalizowanym w kradzieży poświadczeń tożsamości (loginów, haseł), kodów autoryzacyjnych i innych poufnych informacji, zapisanych w pamięci lub wprowadzanych do niego podczas połączenia z bankiem lub innymi usługodawcami.
Niezwykle istotna jest instalacja wszystkich zalecanych przez producenta systemu operacyjnego „łatek”. Często takie „łatki” zawierają poprawki dla wykrywanych w systemie luk w bezpieczeństwie.
Wszystkie takie poprawki bezpieczeństwa („łatki”) muszą być instalowane na bieżąco w miarę ich udostępniania przez producenta systemu. Dla komputerów z systemem Windows warto włączyć funkcje automatycznych aktualizacji. Na bieżąco powinny być także aktualizowane bazy oprogramowania antywirusowego i bazy sygnatur oprogramowania antyszpiegowskiego. Regularnie, jednak nie rzadziej niż raz na tydzień, należy też uruchamiać pełne kontrole antywirusowe komputerów.
Certyfikat cyfrowy – zwany także certyfikatem klucza publicznego lub certyfikatem elektronicznym – stanowi poświadczenie autentyczności klucza publicznego podmiotu, dla którego certyfikat ten został wystawiony. Wystawcą certyfikatu jest tzw.
Zaufana Strona Trzecia (ang. TTP – Trusted Third Party), czyli urząd certyfikacyjny (ang. CA – Certification Authority).
Podpisanie certyfikatu przez ten podmiot pozwala w pełni ufać prezentowanej zawartości – oczywiście po sprawdzeniu ważności i autentyczności podpisu.
Certyfikat klucza publicznego zawiera trzy podstawowe informacje:
- klucz publiczny podmiotu;
- opis tożsamości podmiotu;
- podpis cyfrowy złożony przez Zaufaną Stronę Trzecią.
Certyfikat potwierdza: tożsamość jego właściciela lub obiektu, do którego jest przypisany (np. serwer, aplikacja itp.), autentyczność zawartego w nim klucza publicznego oraz (pośrednio) fakt dysponowania przez dany podmiot odpowiednim kluczem prywatnym, tj. stanowiącym parę z certyfikowanym kluczem publicznym. Ufając wystawcy certyfikatu, możemy więc podpisy elektroniczne złożone przy użyciu tego klucza prywatnego uznawać za złożone przez podmiot opisany w certyfikacie lub w imieniu tego podmiotu.
Weryfikacja autentyczności certyfikatu elektronicznego polega na zestawieniu takich jego atrybutów jak:
- tzw. odcisk palca (ang. fingerprint) certyfikatu;
- opis tożsamości podmiotu;
- porównanie danych wystawcy certyfikatu z danymi publikowanymi przez Bank.